آموزش برنامه نویسی جاوا (بخش دوم: انواع داده ها و متغیر ها)

متغیرها اشاره کننده هایی به قسمتی از حافظه کامپیوتر هستند که در آن مقداری نهفته است. بطور مثال وقتی می گوییم int value=2 یعنی متغیر value از جنس int ( اعداد صحیح بین -2,147,483,648 تا 2,147,483,647 ) است که نیاز به اشغال 32بیت یا همان 4 بایت از حافظه دارد. متغیر value فقط به آدرس اولین بایت از این حافظه مورد نیاز اشاره می کند. با استفاده از عملگر تساوی ( = ) می گوییم که مقدار این فضا ( که 4 بایت است ) 2 باشد.

هر گاه متغیر value را بخوانیم، داریم مقدار حافظه متصل شده به این متغیر را می خوانیم. نیاز نیست خیلی نگران چگونگی عملکرد جاوا در خواندن و نوشتن متغیرها باشید اما خوب بود که بدانید معنی واقعی یک متغیر چیست.

با توجه به توضیح فوق می توانیم متغیرهایی از جنس های مختلف ( محدود اعدادی که ساپورت می کند، نوع اعدادی که ساپورت می کند و … ) داشته باشیم.

برای تعریف کردن متغیرها با نوع های مختلف کد زیر می تواند به شما کمک کند.

01            byte    aValue = 1;
02            short   bValue = 1;
03            int     cValue = 1;
04            long    dValue = 1;
05            float   eValue = 2.0f;
06            double  fValue = 2.0d;
07            boolean gValue = false;
08            char    hValue = 'A';

اگر چه مثالهای قبلی از ثابت ها بعنوان مقدار ده اولیه استفاده کرده اند اما جاوا امکان مقداردهی اولیه بصورت پویا را نیز فراهم آورده است. این موضوع با استفاده از هر عبارتی که در زمان اعلان متغیر باشد، انجام می گیرد.

بعنوان مثال ، در زیر برنامه کوتاهی را مشاهده می کنید که طول ضلع یک مثلث قائم الزاویه را با داشتن طول دو ضلع مقابل محاسبه می کند:

class DynInit {
public static void main(String args[] ){
double a = 3.0, b = 4.0;
// c is dynamically initialized
double c = Math.sqrt(a * a + b * b);
System.out.println("Hypotenuse is " + c);
}
}

اعداد صحیح یا همان Int ها رایج ترین نوع متغیرهای استفاده شده در زبان های برنامه نویسی هستند.

هرگاه متغیری را به صورت Int تعریف می کنیم، فقط می تواند اعداد صحیح را بپذیرد.

int decimal = 100;

لازم به ذکر است که به صورت پیش فرض همه ما از اعداد صحیح در مبنای ده استفاده می کنیم که دو مبنای دیگر یعنی مبنای هشت و مبنای شانزده نیز می توانند به عنوان متغیر Int تعریف شوند.

برای تعریف اعداد در مبنای 16 از 0x در ابتدای عدد استفاده می کنیم.

int hex = 0x64;

همچنین در جاوای 7 به بعد نیز، امکان معرفی مبنای باینری نیز فراهم شده است. برای تعریف اعداد در مبنای 2 در ابتدای عدد از 0b استفاده می شود.

int bin = 0b1100100;

نکته:

short برای اعداد صحیح کوچک و long برای اعداد صحیح بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد.

ارقام اعشاری معرف مقادیر دهدهی با اجزائ کسری می باشند. آنها را می توان به شکل استاندارد یا به شکل علامتگذاری علمی بیان نمود. نشانه گذاری استاندارد شامل یک جز عدد صحیح است که بعد از آن یک نقطه و بعد از آن جز کسری عدد قرار می گیرد.

بعنوان مثال 3.0 یا 0.5775 یا 8.55854458577 معرف نشانه گذاری استاندارد معتبر در ارقام اعشاری هستند.

برای معرفی متغیر از نوع float می توانید از دستور زیر به عنوان مثال، استفاده نمایید:

float ashar = 5.2461;

نکته:

برای اعداد اعشاری بزرگ از نوع double استفاده می شود.

هر متغیری که از نوع Boolean معرفی می شود فقط می تواند دو مقدار “false” و یا “true” را بپذیرد. این دو مقدار منطقی هستند. بعدا می توان استفاده های زیادی از آن ها نمود. لازم به ذکر است در جاوا true برابر با 1 نیست. همچنان که false نیز معادل با 0 نیست.

کاراکترهای جاوا در مجموعه کاراکتر کدهای جهانی نمایه سازی شده اند . آنها مقادیر 16بیتی هستند که قابل تبدیل به اعداد صحیح بوده و با عملگرهای عدد صحیح نظیر عملگرهای اضافه و کسر نمودن اداره می شوند. یک کاراکتر لفظی همواره داخل یک علامت ‘ ‘ معرفی می شود. کلیه کاراکترهای ASCII قابل رویت می توانند بطور مستقیم به داخل این علامت وارد شوند.

مثال:

char ch = 'a';

متغیر رشته ای در جاوا نظیر سایر زبانهای برنامه نویسی مشخص می شوند قرار دادن یک دنباله از کاراکترها بین یک جفت از علامات نقل قول ، در زیر نمونه هایی از متغیر رشته ای را مشاهده می کنید.

“Hello world”
“tow\nlines”
“\”This is in quotes\”

مثال:

string message = "hello world";